Η 23χρονη Σοφία Λόρεν με βρεγμένο, διάφανο πουκάμισο, λαμπερό Σινεμακόπ, το "Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη", ο Παρθενώνας, τα Μετέωρα, η Επίδαυρος, μια οσκαρική υποψηφιότητα μουσικής για τον Χιούγκο Φριντχόφερ και το μεσογειακό καλοκαίρι. Στη φάση της κοσμοπολίτικης διεθνοποίησής του, το Χόλιγουντ ανακάλυψε στα τέλη του '50 και την Ελλάδα (θα ακολουθήσουν τα "Ποτέ την Κυριακή" και "Ζορμπάς"), μέσα από μια καρτποσταλική, μα κινηματογραφικά πικάντικη εκδοχή της: Η Υδραία Φαίδρα ζει μαζεύοντας σφουγγάρια από το βυθό της θάλασσας. Σε μία από τις καταδύσεις της ανακαλύπτει ένα αρχαίο γλυπτό αμύθητης αξίας, το οποίο διεκδικούν ένας έντιμος Αμερικανός αρχαιολόγος, ο οποίος σκοπεύει να το παραδώσει στις ελληνικές αρχές, κι ένας αδίστακτος έμπορος έργων τέχνης, που θέλει να το πουλήσει στο εξωτερικό. Όλα αυτά σε μια πολύχρωμα φαντασμαγορική και αφόρητα φολκλόρ περιπέτεια γεμάτη νόστιμες, ξεπερασμένες αφέλειες. ΗΠΑ. 1957. Διάρκεια: 111΄.