Κύριε ∆ιευθυντά, Πολλές και διαχρονικές είναι οι τραγελαφικές καταστάσεις του πολιτικού και δηµοσιοϋπαλληλικού συστήµατος. Σε αυτές συµπεριλαµβάνεται και ο προσωπικός µου αγώνας υπέρ του δηµοσίου συµφέροντος τον οποίο ξεκίνησα δηµόσια τον Ιούνιο του 1993 σε ηλικία 36 ετών µε 17 χρόνια υπηρεσίας στην ΕΛ.ΑΣ. και συνέχισα µέχρι τον Ιούνιο του 2001, οπότε και υπέβαλα αίτηση αποστρατείας. Όµως ο αγώνας αυτός συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόµα και σήµερα από άλλο µετερίζι, δίχως πλέον τις άδικες διώξεις που δεχόµουν εν ενεργεία. Ως πολίτης έχω αναφερθεί εκατοντάδες φορές στο συγκεκριµένο θέµα µε δηµοσιεύµατα στον τοπικό και ηλεκτρονικό Τύπο, ωστόσο η πολυπόθητη δικαίωση που επιθυµώ δεν έχει έρθει. Ο αναχρονισµός και οι παρανοµίες στο κεφάλαιο που αφορά τα κρατικά οχήµατα δεν έχουν σταµατηµό, µε την εθνική οικονοµία να αιµορραγεί προς χάρη προσωπικών συµφερόντων. Τον Ιούνιο λοιπόν, του 1993 βρήκα το θάρρος να προσκαλέσω τον Αρχηγό της...