Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ των λαϊκών αγορών στα Χανιά, το απρόσιτο πολλών καταστηµάτων αλλά και η αγωνιώδης εξεύρεση καταλύµατος για νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς και όχι µόνο, ο µη έλεγχος µε κάµερες σε ορισµένους δρόµους, η υπερπληθώρα τουριστικών αφίξεων και προσφύγων, η µόνιµη σκόνη παντού κ.ά., υπενθυµίζουν πως η πόλη αυτή δεν µας ανήκει πια... ΓΛΙΣΤΡΑ και "φεύγει", όπως θα έλεγε κι ο ποητής, κάτω από τα πόδια µας. ΚΑΠΟΤΕ είχαµε την πόλη "µας". Και ήµασταν περήφανοι γι' αυτήν κάθε φορά που τη βλέπαµε να απλώνει τα φτερά της πιο πέρα δεκδικώντας τα αυτονόητα. Την περπατούσαµε ελεύθερα, χωρίς τόσα πολλά αυτοκίνητα και µπλοκαρίσµατα, χωρίς τεράστια λεωφορεία και παρκαρίσµατα, χωρίς πολλούς ξένους, χωρίς τόσο πολύ και αδικαιολόγητο θόρυβο... ΣΗΜΕΡΑ, η πόλη µάς διώχνει, όχι µόνο από µόνη της -αλλά κι από τις συνθήκες που αφήσαµε να δηµιουργηθούν: γκρεµίσαµε ό,τι όµορφο υπήρχε για να φτιάξουµε καταλύµατα (airbnb) και ακαλαίσθητες πολυκατοικίες.