Πριν δέκα χρόνια, τέτοιες µέρες, περιµέναµε µπροστά στα ATM για να βγάλουµε µερικά ευρώ καθώς είχε ανακοινωθεί το δηµοψήφισµα και τα περιβόητα capital controls. Στις ουρές που στήνονταν, συναντιόµασταν φίλοι και γνωστοί και µέχρι να φτάσει η σειρά µας ανταλλάσσαµε και µερικές κουβέντες για το χάλι στο οποίο είχαµε βρεθεί. Πολλές φορές, εκείνες τις ηµέρες, για να παρηγορηθούµε λέγαµε ότι αυτή η περιπέτεια, αν µη τι άλλο, θα µας αναγκάσει ως χώρα να αλλάξουµε µυαλά. Θα αναγκάσει τις κυβερνήσεις, τους θεσµούς κι εµάς τους πολίτες να καταλάβουµε ότι αν δεν αλλάξουµε, θα... βουλιάξουµε. Φευ, δέκα χρόνια µετά (πόσο γρήγορα πέρασαν και πόσα λίγα άλλαξαν) όλα τα ίδια µένουν. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, το θλιβερό πελατειακό κράτος και τα αλισβερίσια αποτελούν το business as usual. Η φοβερή, σχεδόν δεκαετής, περιπέτειά µας, δεν µας έµαθε τίποτα. Μόλις σηκώσαµε λίγο κεφάλι, συνεχίσαµε να κάνουµε τα ίδια και χειρότερα. ∆υστυχώς, καµία ευρωπαϊκή...