Μια βαθιά ανθρώπινη "συμπαράσταση" στον πατέρα των Τεμπών, Πάνο Ρούτσι, που αρνείται να σωπάσει απέναντι στην αδικία, που με το σθένος και την επιμονή του μας θυμίζει πως η ελπίδα είναι το τελευταίο καταφύγιο της ψυχής Ο Πάνος Ρούτσι. Εδώ και μέρες με "βασανίζει" η σκέψη - ή μάλλον με "πνίγουν" οι σκέψεις - γι' αυτόν τον άνθρωπο και για την κατάσταση που βιώνει, όπως και όλοι οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, που ανεβαίνουν αυτόν τον Γολγοθά. Είναι άνθρωποι που βιώνουν έναν συνεχή πόνο - όχι μόνο αυτόν της απώλειας, αλλά και της σκληρής αντιμετώπισης της Πολιτείας απέναντι σε ένα δίκαιο και αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη σε μία -υποτίθεται- δημοκρατική χώρα: αυτό της εκταφής του γιου του, με σκοπό την ταυτοποίηση αλλά και τις βιοχημικές και τοξικολογικές εξετάσεις, ώστε να μάθει -να μάθουν όλοι- τι ήταν εκείνο που έκοψε το νήμα της ζωής των παιδιών και των συγγενών τους. Σήμερα συμπληρώνονται 22 ημέρες από τότε που ο...