Ο Καντ επινόησε τον όρο "μη κοινωνική κοινωνικότητα" για να εκφράσει την προσδοκία ότι η ανθρωπότητα μέσα από τη φρίκη της απανθρωπιάς και της αρπακτικότητας που σημαδεύει την ιστορία της θα μάθει επιτέλους ότι η συνεργατική συμβίωση υπό όρους ισότητας είναι προϋπόθεση για τη γενική ευδαιμονία. Η εμπειρία των πολέμων πάνω απ' όλα θα διδάξει, ήλπιζε, τους λαούς ότι η κατακτητική βία είναι μια αυτοκαταστροφική επιλογή, για να ανοίξει πλέον ο ορίζοντας μιας "αιώνιας ειρήνης". "Ο πόλεμος είναι βίαιος διδάσκαλος" είχε ήδη πει ο Θουκυδίδης, χωρίς όμως την αισιοδοξία του μεγάλου Διαφωτιστή ότι το εγωπαθές ζώο που είναι ο άνθρωπος θα πάψει κάποτε να θεωρεί τη φυσική ισχύ ως έσχατο θεμέλιο της κοινωνικής τάξης. Το πράγμα επανέλαβε στεντόρεια ο Χομπς: homo homini lupus, η διεθνής ζωή είναι μια κατάσταση ασίγαστου πολέμου. Ομως, σε μια αγέλη λύκων που αλληλοσπαράζονται δεν θα μείνει στο τέλος κανένας ζωντανός. Και κάθε ον που στοχάζεται...