Ορέστης Δαβίας (Φωτογραφία: Αλίνα Λέφα) 25.05.2025 • 10:37 Κοινοποίηση 0 Σχόλια Πριν από λίγο καιρό, εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μου ένα δυσάρεστο επεισόδιο, από αυτά που μαθαίνουμε ότι δεν είναι πλέον σπάνια στη χώρα μας. Το μέχρι προχθές προσφυγοχώρι και σήμερα ήσυχη περιοχή των βορείων προαστίων όπου κατοικώ αναστατώθηκε από μια σφοδρή, κανονισμένη από πριν προφανώς, σύγκρουση ανάμεσα σε δύο ομάδες νεαρών, εξοπλισμένων με καδρόνια. Με αναστάτωσε αρκετά τούτο το συμβάν και με έβαλε για καιρό σε σκέψεις σχετικά με τα αίτια της νεανικής βιαιοπραγίας. Μάλιστα, θυμήθηκα και τις δικές μου εφηβικές ακρότητες· φαίνεται ότι μάλλον δεν γεννήθηκα πασιφιστής. Συμμετείχα, θυμάμαι, πρόθυμα στις ομηρικές μάχες που τακτικά στήνονταν ανάμεσα στους υπερασπιστές του λοφίσκου με το άγαλμα και εκείνους που με ρεσάλτα επιδίωκαν να τον καταλάβουν. Τα όπλα και τα πυρομαχικά μας ήταν αμιγώς φυτικής προέλευσης, χτυπιόμασταν αγρίως με βίτσες λυγαριάς και...