Προ ημερών, στο σούπερ μάρκετ, αναζητούσα μπατονέτες για τα αυτιά. Ρωτώντας την υπάλληλο "συγγνώμη, πού βρίσκω τις μπατονέτες;", έλαβα την απάντηση: "Εκεί, στο βάθος. Μην αγχώνεστε". Αναρωτήθηκα προς στιγμήν αν στο πρόσωπό μου ήταν αποτυπωμένα κάποια ίχνη άγχους για... τις μπατονέτες. Πηγαίνοντας να πληρώσω, είπα στην ταμία ότι μάλλον δεν θα χρειαστώ πλαστική σακούλα, προσθέτοντας ότι ελπίζω να χωρέσουν τα ψώνια στην πάνινη τσάντα ώμου που συνήθως έχω μαζί μου. "Θα τα χωρέσουμε. Μην αγχώνεστε", ήταν η απάντηση που έλαβα. "Βρε καημός, μπας και αγχωθώ!", σκέφτηκα. Με αυτήν την ευκαιρία, θυμήθηκα πόσο συχνά ακούμε πλέον τη χαζοχαρούμενη φράση "μην αγχώνεστε". Πάει με όλα, "κολλάει" παντού και, επιπλέον, δείχνει και... μέριμνα για την ψυχική υγεία του άλλου. Λίγες μέρες αργότερα πήγα σινεμά. Μπαίνοντας, με συνόδευσε η φωνή της κοπέλας που έκοβε τα εισιτήρια: "Καλή προβολή". Λες και επρόκειτο να χειρίζομαι εγώ τη μηχανή προβολής ή λες και...