Το Άξιον Εστί (1960) του Μίκη Θεοδωράκη, βασισμένο στην ομώνυμη ποιητική σύνθεση του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, αποκτά νέα ζωή στο Ελληνιστικό Θέατρο, στο Δίον της Πιερίας, μέσα από την ηχοχρωματική παλέτα έξι πιάνων και την ηχητική ομοιογένεια της ερμηνείας δώδεκα πιανιστών της πιανιστικής ορχήστρας Piandaemonium. Την πρωτότυπη διασκευή, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο του θεσμού Ολη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός 2025, υπογράφει ο Κώστας Χάρδας, αναπληρωτής καθηγητής Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ και ιδρυτικό μέλος του συνόλου Piandaemonium, με τον Νίκο Πουλάκη, μουσικολόγο και συνθέτη. Το ερώτημα είναι πώς επαναπροσεγγίζει κανείς ηχητικά ένα έργο με πολλαπλά πολιτισμικά σύμβολα, "ένα υβριδικό άκουσμα συμφωνικής ορχήστρας και χορωδίας από τη μια, με ψάλτη και αφηγητή από την άλλη, σε ένα σταυροδρόμι όπου η λόγια μουσική συναντά την παράδοση"; Τι διατηρεί το Άξιον Εστί ζωντανό στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου και γιατί ακούμε...