"Όταν πρώτο μετακόμισα στην Αθήνα, συνέβαινε η οικονομική κρίση του 2012 και η ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Η Ελλάδα έμοιαζε με βουνό πάνω στο οποίο δεν μπορούσαν πλέον να φυτρώσουν δέντρα. Οι συχνές διαδηλώσεις, στις οποίες λάμβανα μέρος κι εγώ, έμοιαζαν στάσιμες και βίαιες. Θυμάμαι να σκέφτομαι αυτή τη δυαδική πάλη ως μια σειρά από πρόβες για έναν εμφύλιο πόλεμο. Είχα ανάγκη να δημιουργήσω μια κατάσταση που δεν θα συμμετείχε σε αυτή την παραφροσύνη, που θα επέτρεπε στους πολίτες να βρίσκονται εντός της κρίσης αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσουν κάτι που θα μπορούσε να υπερβεί τις αντίπαλες θέσεις στις οποίες είχαν οχυρωθεί. Φανταζόμουν ανθρώπους μέσα, πίσω και μεταξύ των διμοιριών της αστυνομίας και των διαδηλωτών, να κινούνται ανάμεσα στους αναρχικούς, να εισχωρούν στις γραμμές των σοσιαλιστών και των Τροτσκιστών, των κυβερνητικών υπαλλήλων, των περαστικών, των σουβλατζήδων, και των ανθρώπων σαν εμένα. Μέσα σε...