Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση. - Νίκο, φέτος κλείνεις 40 χρόνια στο θέατρο, έχεις μετανιώσει έστω και μία φορά γι' αυτή σου την επιλογή; Όχι, δεν έχω μετανιώσει. Την πρώτη δεκαετία, πριν βρω τα βήματά μου και τον δρόμο μου και τη θέση μου σε αυτό που λέμε θεατρική οικογένεια, υπήρχε μια αίσθηση αμφιβολίας ως προς την επιλογή, γιατί ήταν δύσκολα από πλευράς βιοπορισμού, έπρεπε να χτυπάω πόρτες συνέχεια, να πηγαίνω σε ΔΗΠΕΘΕ. Άρχισα να ασχολούμαι με τη μετάφραση και για λόγους βιοποριστικούς. Ότι ήταν κάτι που ταίριαζε με την επιθυμία μου και την καρδιά μου, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Μετά, όταν πια πήρα έναν δρόμο, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου...