Τη συνάντησα ένα ήσυχο πρωινό στο στούντιό της. Έναν χώρο που αντικατοπτρίζει τη συνεχή ανάγκη της για δημιουργία. Γύρω μου χρώματα, διαφορετικά υλικά και έργα σε εξέλιξη, ένας χώρος πολυδιάστατος, όπως και η ίδια η Μαρία Φραγκουδάκη, μια εικαστικός που δεν παύει ποτέ να εξελίσσεται και να αναζητά νέους τρόπους έκφρασης. Η καλλιτεχνική της πρακτική εκτείνεται από τη ζωγραφική και την περφόρμανς μέχρι την ποίηση, με την έμπνευση να μη σταματά ποτέ και να προκύπτει αβίαστα από τον συμπεριληπτικό διάλογο και την άοκνη παρατήρηση, ως μια πλατωνική κλωστή διασύνδεσης συναισθημάτων και εικόνων. "Δεν έχω μία σταθερή πηγή έμπνευσης. Αντίθετα, τα ερεθίσματα είναι παντού γύρω μου: σε μια κίνηση του παιδιού μου, σε ένα τραγούδι που θα ακούσω, σε μια συζήτηση", λέει. Για εκείνη, κάθε έργο είναι αποτέλεσμα συνδυασμού εμπειριών και αδιάκοπης ροής ερεθισμάτων, που πολλές φορές μπορεί να προέρχονται ακόμη και από τις πιο απλές, καθημερινές στιγμές.