Μπροστά στις εικόνες από την αντανάκλαση ενός ελληνικού νησιού σε σύνθεση και σχεδιασμό του Φρέντυ Κάραμποττ από αφίσα του ΕΟΤ του 1961, ενός μώλου σε σύνθεση του Περικλή Βυζάντιου σε αφίσα της Γενικής Γραμματείας Τουρισμού από το 1948 και τα βαπόρια στο λιμάνι της Πάτρας από έντυπη έκδοση του EOT που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1963, είναι που κάνουμε δύο διαδοχικές σκέψεις. Από τη μία αναλογιζόμαστε τις μορφές, τις εικόνες που αναπαράγουν όλα όσα βάζουμε στο σίγουρα χειροποίητο από τοπικό τεχνίτη "καλάθι" του τουρισμού ως έννοια. Σχέδια, φωτογραφίες, συνθήκες, εκφάνσεις πολιτισμού και αναρίθμητες πτυχές αναβίωσης της ελληνικής φιλοξενίας στα μέρη που έχουν την ευλογία να μπορούν να διατηρούν την αυθεντικότητα τους καθώς εξελίσσονται. Εικόνες διαχρονικές που αν αλλάξουμε ημερομηνία θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί σήμερα, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης ή και άνευ αυτής. Αιγαιοπελαγίτικες ακτές. Σύνθεση: Παναγιώτης Τέτσης.