Γράφει η Αγγελική Ρόδη - Μπουριέλ Διαβάζοντας τα "λόγια τα μεγάλα" από επιτήδειους της πολιτικής, κυβερνόντες και μη, περί προόδου, δικαιοσύνης, λογοδοσίας, μη ανοχής στην παραβατική συμπεριφορά κτλ, κτλ, ο λογικός τρελαίνεται και ο παράλογος γελά ικανοποιημένος. Στο τέλος όλοι ως μάζα εκπαιδευόμαστε να σκεπτόμαστε τα παράλογα ως λογικά, φτιάχνοντας την κοινωνία του παραλόγου. Ούτε η κοινωνική συνοχή ούτε η έλλειψη δικαιοσύνης συγκινούν πλέον τα πλήθη, αλλά επειδή τα δύο είναι θεμέλιοι λίθοι της ευημερίας μας, με "τσιγκλήζουν" ως πειρασμοί! Η δικαιοσύνη ειδικότερα, με έχει πολύ προβληματίσει τα τελευταία χρόνια, επιτρέποντάς μου να ταυτίζομαι απόλυτα με την άποψη του κ. Κοττάκη, ότι πολιτισμός είναι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τον εαυτόν μας, κυρίως όταν πρόκειται για δημόσια απρόσωπα, και δυστυχώς γινόμαστε σταθερά όλο και ποιο απολίτιστοι! Όταν δημόσιοι λειτουργοί γίνονται με τις αποφάσεις και τη συμπεριφορά τους κακά παραδείγματα...