Ηταν απλώς ένα παιδί, που γεννήθηκε στο Κουίνς από Ιταλούς γονείς, γνώριμους οπτικά στο μεσογειακό μάτι. "Απλώς", βέβαια, στη συνοικία της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του '40 σήμαινε, κυρίως, πως οι... φαμίλιες έκαναν κουμάντο και τα πτώματα στους δρόμους ήταν εικόνες καθημερινές. Ο μικρός Μάρτιν, καθότι ασθματικός, συχνά παρακολουθούσε όλα αυτά τα σκηνικά από το παράθυρο του σπιτιού του και έπειτα έβρισκε καταφύγιο στις κλιματιζόμενες κινηματογραφικές αίθουσες, που επέτρεπαν στον ίδιο και στη φαντασία του να συνεχίσουν να αναπνέουν. Ο μικρός Αμερικανοϊταλός ήθελε να γίνει ιερέας, γιατί στον Καθεδρικό του Αγίου Πατρικίου βρήκε την τάξη που του έλειπε. Επειδή όμως η αγιοσύνη προϋποθέτει και την αμαρτία, και ο ίδιος ελκόταν και από τα δύο, όπως απέδειξε πάρα πολλές φορές αργότερα με τις ταινίες του, το παιδί αυτό δεν χωρούσε στα στενά όρια της Εκκλησίας και μεγάλωσε για να γίνει ο μάλλον καθοριστικότερος Αμερικανός σκηνοθέτης. O "Mr.