Ο Νικόλας Ευαντινός γράφει να "ξαναμοιράσουμε την τράπουλα" πρώτα μέσα μας και ύστερα με πράξεις προς τα έξω Σε αυτό το πρώτο μου βιβλίο διηγημάτων οι αφηγήσεις εφορμούν κατά κύριο λόγο από στιγμιότυπα -με την έννοια της εντύπωσης στιγμών- τα οποία φαντάζουν φευγαλέα μα φέρουν ένα τεράστιο απόθεμα ενέργειας, ικανής να μας ταξιδέψει στον χρόνο και στα ανθρώπινα πεπραγμένα. Μια τηλεφωνική φάρσα που οδηγεί μια ολόκληρη πόλη σε παράκρουση, ένα μήλο που λειτουργεί ως λαγούμι προς άλλους χωροχρόνους, ένα τυχαίο φύσημα σε μια φυσαρμόνικα που ενώνει εποχές και πληγές, ένας ηλικιωμένος που στρίβει και χάνεται σε ένα στενό αποδεικνύουν πως ό,τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας είναι αφορμές για να βουτήξουμε στις κρυμμένες ιστορίες των ανθρώπων. Στο βιβλίο η ανθρωπογεωγραφία είναι σε μεγάλο βαθμό συγκεκριμένη, γεγονός που προσδίδει μια υποδόρια συνομιλία ανάμεσα στα διηγήματα παρά το ότι η γλώσσα, η οπτική της αφήγησης και φυσικά οι ήρωες και οι...