Στο βάθος ενός ανενεργού τέρμιναλ του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, μια φωτογραφία της Φραντζέσκα Γούντμαν στέκει σαν σιωπηλό μνημείο. Η νεαρή καλλιτέχνις, καθισμένη, μοιάζει να περιμένει κάτι αόριστο, ενώ πίσω της μια φιγούρα αιωρείται και χάνεται. Το έργο "Untitled", ένα από τα τελευταία της, λίγο πριν δώσει τέλος στη ζωή της στα 20 της χρόνια, μιλάει για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή - μια εσωτερική πτήση προς το άγνωστο. Δίπλα του, η "Αντάμωση Ερωτόκριτου και Αρετούσας" του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, τοποθετημένη σε τροχήλατο με ξύλινα κιβώτια, αναφέρεται σε ένα άλλο ταξίδι, εκείνο της συνάντησης. Σε έναν χώρο όπως το αεροδρόμιο, ένα σταυροδρόμι συναντήσεων και προορισμών, ο πίνακας υπενθυμίζει ότι η πραγματική αντάμωση δεν είναι το "να δω τον άλλον", αλλά το να εκτεθώ στο βλέμμα του. Πανοραμική άποψη της έκθεσης. Μπροστά αριστερά, το δίπτυχο έργο "Ημερολόγιο ανέκφραστων λόγων" της Ελένης Ζούνη και δεξιά, ο Δούρειος Ιππος "Χωρίς νόημα" του...