"Ως μαθηματικός που είμαι, με την αφηρημένη ζωγραφική θέλω πάντοτε να λύσω ένα πρόβλημα. Η τέχνη μου είναι μια εξίσωση, μια αναζήτηση ισορροπίας ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα". Η Εμπντιζάμ Αμπντουλαζίζ, με την οποία συζητάμε, έχει έρθει στην Ελλάδα για τα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που είναι αφιερωμένη σε έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης: Οπυ Ζούνη, Ετέλ Αντνάν, Σάμια Χαλάμπι, Σαλούα Ραούντα Σουκέρ, Λούμπνα Τσάουνταρι και την ίδια. Η ομάδα των έξι καλλιτέχνιδων που παρουσιάζονται στην Αθήνα έχει πολλά κοινά στοιχεία, μολονότι κάποιες δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή ή είναι πολύ ηλικιωμένες. Γεννημένες στο Κάιρο, στη Βηρυτό, στην Τανζανία από Πακιστανούς γονείς ή στη Σάρτζα, όπως η Αμπντουλαζίζ, εγκατεστημένες στο Παρίσι ή στις Ηνωμένες Πολιτείες, μιλούν όλες μια γλώσσα που λειτουργεί ταυτόχρονα ως πράξη αντίστασης και ποιητική διατύπωση...