Καταγίνομαι εδώ και χρόνια με την καλλιέργεια σπάνιων φυτών. Παρότι η πείρα που έχω αποκτήσει και η γνώση των εδαφοκλιματικών συνθηκών της περιοχής μου με βοηθούν να περιορίζω τις αποτυχίες, αυτές φυσικά δεν είναι λίγες. Συμβαίνει συχνά σπόροι, παρά την αυστηρή τήρηση των οδηγιών, να μη φυτρώνουν ποτέ, φυτά να αναπτύσσονται ελπιδοφόρα για λίγους μήνες και μετά αιφνιδίως να τινάζουν τα πέταλα, καρποί και ρίζες να διαψεύδουν γευστικώς τις εγκωμιαστικές περιγραφές των συγγραμμάτων που συμβουλεύομαι. Υπάρχει επίσης ένα επώδυνο απωθημένο που αφορά τις μακροχρόνια άκαρπες προσπάθειές μου να στολίσω τον κήπο μου με ορισμένα απόκοσμης ωραιότητας καλλωπιστικά. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή ενός ενδημικού και απειλούμενου είδους (Echium pininana) των Καναρίων Νήσων και πιο συγκεκριμένα της Λα Πάλμα. Έχω αρκετές φορές θαυμάσει τη μέχρι και τέσσερα μέτρα ψηλή κωνοειδή ταξιανθία του σε βοτανικούς κήπους, με βουρλίζει πάντως το γεγονός...