Η Σφίγγα των Ναξίων, ανάθημα του 560 π.Χ., αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα αφιερώματα στο ιερό του Απόλλωνα. Από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής τέχνης, η εντυπωσιακή μορφή της προσδίδει μια αίσθηση μυστηρίου και αρχοντιάς στον ιερό χώρο των Δελφών. Η απόκοσμη όψη του μυθικού πλάσματος δημιουργεί δέος στον επισκέπτη, ενώ το έργο αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της ναξιακής γλυπτικής στην περίοδο της ακμής της, τον 6ο αι. π.Χ. Για τους αρχαίους Έλληνες η σφίγγα ήταν μια άγρια μορφή που σχετιζόταν με τον θάνατο, μπορούσε όμως, να είναι "αποτροπαϊκή", να προστατεύει δηλαδή από το κακό και να φυλάει έναν τόπο. Δεν είναι, επομένως, παράξενο που συναντούμε από νωρίς σφίγγες στημένες σε μεγάλα ιερά. Η Σφίγγα των Ναξίων είναι το πιο γνωστό παράδειγμα. Η συμβολική παρουσία της δεν διακοσμούσε μόνο τον χώρο. Υπηρετούσε έναν σημαντικό ρόλο ως προστάτης του Μαντείου, αλλά και να θυμίζει στους...