Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο θεατρικό κείμενο που ακουμπά ευαίσθητα θέματα όπως η φθορά της μνήμης, η οικογενειακή φροντίδα και η απώλεια. Ο Ζελέρ, με τη χαρακτηριστική του δεξιοτεχνία, που ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στη συγκίνηση και το χιούμορ, φωτίζει τις λεπτές ισορροπίες στα αέναα δίπολα της ζωής: το παρόν και το παρελθόν, την ευθύνη και την ελευθερία, την απώλεια και την αγάπη. Ο Αντρέ και η Μαντλέν ζουν μαζί μια ζωή. Όμως κάτι αρχίζει να αλλάζει: η μνήμη διαρρηγνύεται, ο χρόνος διπλώνεται και το διαμέρισμά τους γίνεται ένας λαβύρινθος. Οι κόρες τους προσπαθούν να τους στηρίξουν, αλλά τι κάνεις όταν αυτός που αγαπάς αρχίζει να χάνεται μπροστά στα μάτια σου; Ο Zeller, με λεπτότητα και ευαισθησία, γράφει ένα βαθιά ανθρώπινο έργο για την αποσύνθεση - και την αντοχή - της αγάπης. Μπορεί να υπάρξει αγάπη χωρίς μνήμη; Τι σημαίνει να φεύγεις όταν ακόμη είσαι παρών; Ποια αλήθεια αξίζει περισσότερο, η υποκειμενική ή αντικειμενική;...