Λίγο τα μεγάλα τραπέζια κοντά στη φύση, στους κήπους, τις ταράτσες και τις βεράντες. Οι ζωγραφισμένες στο χέρι πήλινες κανάτες με το δροσερό νερό, τα όμορφα ποτήρια και τα φρέσκα ή τα αποξηραμένα λουλούδια ανάμεσα στα διαφορετικά μεταξύ τους πιατικά. Ή απλά το καρό τραπεζομάντηλο με τα κλασικά ποτήρια νερού να θυμίζει τα ταξίδια μας και τις τρατορίες στις μικρές πόλεις της Ιταλίας. Δεν είναι σαφές σήμερα το ποιά μπορεί να είναι η ιδανική μορφή ενός τραπεζιού πριν το φαγητό γεμίσει τα πιάτα μας και πριν οι άνθρωποι καθίσουν όχι απλά για να γευματίσουν αλλά να μοιραστούν το μαζί. Αυτό το μαζί που ανθίζει με επίκεντρο, το τραπέζι πριν ακόμη γεμίσει με τα καλούδια, τις γευστικές αφορμές του να καθίσουμε να απολαύσουμε το εδώ και τώρα μαζί. Το να δούμε βέβαια την κατανάλωση της τροφής ως μια μικρή τελετουργία που μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε ημέρα, δεν είναι κάτι νέο. Διατρέχει τον χρόνο, αλλάζει νοοτροπίες, κανόνες και μορφές αλλά...