"Παλιά, τη γλάστρα με τον βασιλικό "για το καλό" που τη βάζαμε πάνω από το πιεστήριο, όταν γινόταν ο αγιασμός στην αρχή του τρύγου, την έφερνε η αδελφή του παππού, η Βερόνη. Υστερα κράτησε την παράδοση η μάνα μου. Οταν "έφυγε" η Αθηνά, συνέχισε ο πατέρας μου. Και τώρα στην πρώτη έναρξη χωρίς τον Κυρ-Γιάννη, την έφερα εγώ. Η ατμόσφαιρα αυτές τις ημέρες στο κτήμα είναι παράξενη δίχως την παρουσία του. Ολοι μας αισθανόμαστε αμηχανία και συγκίνηση. Ο Μπουτάρης είχε τον τρόπο του να τον αγαπούν όλοι, να σε κοιτάζει στα μάτια όταν σου μιλάει, να σέβεται τους πάντες. Να δίνει, μα κυρίως να δίνεται. Μας λείπει. Μόνη παρηγοριά είναι ότι πήραμε τη σκυτάλη σε κάτι το οποίο λάτρευε τόσο πολύ και μας έμαθε και εμάς να το αγαπάμε", έλεγε ο γιος του Στέλλιος στην "Κ" για τον άνθρωπο που άφησε το ίχνος του στον ελληνικό οίνο, στην πόλη του τη Θεσσαλονίκη αλλά και στην καρδιά όλων όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά. Αξιοι και οι δύο γιοι...