Του Δημήτρη Παξινού Κόμματα, κομματίδια, ινστιτούτα, κινήματα, ενώσεις κι ό,τι άλλο θες διεκδικούν μια θέση στον ήλιο, στην εξουσία. Και, προκειμένου να το επιτύχουν, σκαρφίζονται τα πάντα. Ασχέτως αν είναι παλιοί γνώριμοι κι απαξιωμένοι, εν όλω ή εν μέρει, στην κοινωνία. Ή καινούργιοι, οπότε δικαιούνται να υπόσχονται. Τι έχουν να χάσουν; Τόσοι και τόσοι έχουν περάσει σε αυτόν τον άμοιρο τόπο από υπουργικές καρέκλες, θέσεις εξουσίας, και κανείς δεν τους θυμάται. Έτσι, σχεδιάζουν να επανέλθουν, ύστερα από μια περίοδο νηνεμίας, και να διεκδικήσουν ξανά θώκους, τιμές και προνόμια, που απλόχερα τους παρέχονται. Άλλωστε, ζώντας στη χώρα των λωτοφάγων, όλα ξεχνιούνται και διαγράφονται. Πάντως, αυτοί που συνεχίζουν τον αγώνα και, αλλάζοντας θέσεις κι απόψεις, περνούν απ' το ένα κόμμα στο άλλο, τελικά κάπου βολεύονται. Κανείς δεν χάνεται σ' αυτόν τον τόπο. Αρκεί να 'σαι υπάκουος, που θεωρείται το απαραίτητο βήμα για εξέλιξη και πρόοδο. Κι...