Τα τραγούδια της Ευρυδίκης φέρουν μια γλυκιά νοσταλγία. Γι' αυτό της πρότεινα να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο: Βρεθήκαμε σε μια αυλή γεμάτη δέντρα, ανοίξαμε παλιά άλμπουμ και αφήσαμε τις αναμνήσεις της να ξεπηδήσουν μέσα από φωτογραφικές στιγμές που και η ίδια είχε ξεχάσει πως υπήρχαν. "Μου αρέσει να κοιτάω παλιές φωτογραφίες. Με βοηθούν να μετρήσω τη διαδρομή μου και να θυμάμαι πόσο μικρή είναι η ζωή. Πόσο σημαντικό είναι να μη χάνω χρόνο σε άσκοπα πράγματα", λέει και μου δείχνει τον εαυτό της μικρό κορίτσι, σε μια ασπρόμαυρη λήψη, στην αυλή του σπιτιού της στη Λεμεσό. "Βλέπεις την περούκα; Την είχα δανειστεί απ' τη γειτόνισσα. Ήθελα να γίνω Βουγιουκλάκη, αλλά έβρισκα μόνο μελαχρινές!", λέει γελώντας. "Από μωρό ήξερα τι ήθελα: να τραγουδάω, να χορεύω. Ήμουν ανέμελη, μέχρι το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. Ήμουν έξι τότε, ακόμα όμως θυμάμαι τον ήχο από τις σειρήνες που προειδοποιούσαν για βομβαρδισμούς, τα παιδιά στο συσσίτιο. Ο...