Διάλεξα αυτό το σπίτι: Το βρήκα τυχαία, όταν μου ακύρωσαν ένα άλλο που είχα κλείσει. Ήταν εντελώς αδιαμόρφωτο, αλλά είχε προοπτική, ακριβώς όπως εγώ σ' εκείνη τη φάση της ζωής μου. Μαζί με τη φίλη μου, την αρχιτέκτονα Ράνια Αραβίδου, το φανταστήκαμε σαν γλυπτό στον ουρανό και το δουλέψαμε. Στο σπίτι μου αγαπώ: Το φως γύρω στις οκτώ το βράδυ. Να ξαπλώνω στο χαλί, με βιβλία από πάνω και τα παράθυρα ανοιχτά. Δεν ξεχνώ: Τον χωρισμό μου την επομένη της μετακόμισης. Δύο άτομα στον καναπέ, με ρακή και δάκρυα. Η αρχή εμπεριέχει πάντα ένα τέλος. Ο ίδιος στο σαλόνι του σπιτιού. Δεν λείπει ποτέ από το σπίτι: Το φως και τα λεπτά κεριά από το εκκλησάκι στου Ψυρρή. "Δεν ξεχνώ τον χωρισμό μου την επομένη της μετακόμισης. Δύο άτομα στον καναπέ, με ρακή και δάκρυα. Η αρχή εμπεριέχει πάντα ένα τέλος". Τελευταίες αγορές: Λευκά βότσαλα από το Άγιον Όρος, ένα παλιό γυάλινο μπολ και ένα τουριστικό καπέλο. Επόμενη φάση: Πήλινα, κάκτοι και ποτιστικό σύστημα...