Τι μπορούμε να πούμε σήμερα, που η εκδίκηση παρουσιάζεται συχνά σαν "αναγκαίο κακό", για την "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή; Είναι η ηρωίδα ένα δημιούργημα -ή ένα θύμα- του χαρακτήρα της, έτσι ολόψυχα που δίνεται στον αγώνα για δικαιοσύνη; Είναι απλώς ένα μέλος της καταραμένης οικογένειας των Ατρειδών; Και αν εκφέρει έναν λόγο δίκαιης αντίστασης απέναντι στην άδικη εξουσία, γιατί, όταν η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος φονεύονται από τον Ορέστη, η Ηλέκτρα μένει εκτός του παλατιού, σιωπηλή; Μιλώντας για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην παράσταση που θα παρουσιάσει το θέατρο Πορεία στο Φεστιβάλ Επιδαύρου (στην πρώτη σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου στο αργολικό θέατρο), η Λουκία Μιχαλοπούλου κάνει λόγο κατ' αρχήν για το φαινόμενο "Ηλέκτρα", που όπως και τα φυσικά φαινόμενα -η ανατολή και η δύση του ηλίου λόγου χάρη- "τα παρατηρούμε, αλλά είμαστε και μέρος τους". Με αυτό σαν δεδομένο, η μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, σημειώνει η ηθοποιός...