Αξίζουν μερικές κουβέντες (και) σε αυτήν την στήλη για την Κλαυδία, το κορίτσι με το θείο δώρο μίας εξαίσιας φωνής, που με την γενικότερη παρουσία της κέρδισε κάτι παραπάνω από την 6η θέση στην Eurovision. Κέρδισε την αγάπη και την αναγνώριση όλων των Ελλήνων (εντός και εκτός Ελλάδας), αλλά και την συμπάθεια πάρα πολλών άλλων. Ευγενική, κομψή και διακριτική από την αρχή μέχρι το τέλος. Με πολύ καλά αγγλικά, εξαιρετική διάθεση προς όλους στη διεθνή σκηνή της Eurovision, ερμήνευσε ένα ιδιαίτερο τραγούδι, που από την αρχή φαινόταν πως θα ακροβατήσει μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας, ανάλογα με το "αίσθημα" που θα μετέδιδε στους ανθρώπους που δεν κατανοούσαν, ούτε τον ελληνικό στίχο, ούτε το ελληνικό εθνικό βίωμα της προσφυγιάς και του ξεριζωμού. Και όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα, τα πήγε απλά υπέροχα. Η απλότητα της ερμηνείας κέρδισε τα σκηνικά εφέ. Ένα μακρύ φουστάνι - ράσο, κέρδισε τις σέξι εμφανίσεις. Η σοβαρότητα και η αξιοπρέπεια...