Μπορεί να ήταν παιδί τότε όμως ακόμα θυμάται την ημέρα εκείνη καθώς και την επόμενη, ενώ τόνισε πως δεν έχει ξαναδεί τόσο σιωπηλή την Αθήνα από τότε. "Επειδή ήμουν κι εγώ εκεί, στις 17 Νοέμβρη, παιδάκι τότε. Θυμάμαι ότι η μαμά μου μού είχε ζητήσει να φτιάξουμε τυροπιτάκια για τα παιδιά. Μέναμε δίπλα στα Εξάρχεια. Είχαμε γεμίσει σακούλες και πήγαμε εκεί με τη μαμά μου και θυμάμαι τα χέρια που βγαίνανε από τα παράθυρα και παίρνανε τις σακούλες", είπε συγκινημένη η Δάφνη Μπόκοτα. Μπόκοτα: "Φέρθηκαν πολύ άσχημα τότε στον Ρακιντζή και σε μένα, ξεπετάχτηκαν και έκαναν καριέρες" Και συνέχισε με τρεμάμενη φωνή: "Θυμάμαι και την επόμενη μέρα. Βγήκα στο μπαλκόνι, ήταν μια υπέροχη μέρα, μια υπέροχη λιακάδα. Δεν έχω ξαναδεί την Αθήνα πιο σιωπηρή. Ακουγόντουσαν μόνο οι σειρήνες. Είχε μια μυρωδιά που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μια μυρωδιά από καμένο, από χλωρίνη και από δακρυγόνο. Πιο σιωπηρή και παγωμένη η Αθήνα... Προσπαθούσε να μου πει η μαμά μου...