Του Γιώργου Κ. Στράτου Εύχομαι ολόψυχα να πέφτω πολύ έξω. Νιώθω έντονη την ανάγκη όμως να σας καταθέσω έναν μεγάλο μου φόβο. Έχω την αίσθηση ότι η μικρασιατική μνήμη υποχωρεί διαρκώς στις νεότερες γενιές. Παρά τις αξιέπαινες και φιλότιμες προσπάθειες συλλόγων, σωματείων, μεμονωμένων προσώπων, η γνώση και η γνωριμία, με την τεράστια περιπέτεια των προσφύγων μετά την καταστροφή στην πατρίδα μας, διαρκώς απομειώνονται. Την κατάσταση επιδεινώνει μοιραία η αποχώρηση από τη ζωή της πρώτης γενιάς, που αποτελούσε και τη ζωντανή μαρτυρία. Καθώς μάλιστα οι υπόλοιποι λόγοι που ευθύνονται δεν φαίνεται να επιδέχονται καμία βελτίωση, αφού το θέμα δεν αξιολογείται πλέον ως πρωτεύον ούτε για την εκπαίδευση ούτε για τους έλκοντες την καταγωγή από την καθ' ημάς Ανατολή. Στις 11/11, στο Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ελληνισμού της Διασποράς "Ανδρέας Παπανδρέου", του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνος, καλεσμένος του φίλου μου Παύλου Παπαθεοφάνους...