Δεν χρειάζεται να βλέπεις θάλασσα για να φας καλό ψάρι. Ούτε να μυρίζεις φύκια, ούτε να κυνηγάς τον ήλιο σε νησιώτικες αυλές με λευκά τραπεζομάντηλα. Καμιά φορά, η θαλασσινή γεύση φτάνει εκεί που δεν την περιμένεις - στις γειτονιές των δυτικών προαστίων, ανάμεσα σε πολυκατοικίες και πλατείες, σε δρόμους που βλέπουν βουνό και όχι κύμα. Γιατί όταν το ψάρι είναι φρέσκο, το τηγάνι σωστό και η σχάρα δουλεμένη, δεν έχει σημασία η τοποθεσία. Έχει σημασία η πρόθεση. Το μεράκι. Το "ξέρω τι κάνω και γιατί το φτιάχνω έτσι". Κι αυτό, ευτυχώς, δεν λείπει από τα καλά ψαροταβερνάκια που τιμούν το ιώδιο στα δυτικά. Μενού μικρά και φροντισμένα, γεύσεις που δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν αλλά να σε ευχαριστήσουν. Καλαμαράκια τραγανά, χταπόδια μαλακά, πατάτες τηγανητές που μυρίζουν σπίτι. Μια σταλιά ούζο ή κρασί, και μια παρέα που δεν βιάζεται. Και κάπου εκεί, στην καρδιά του Χαϊδαρίου, υπάρχει ένας τέτοιος τόπος: ο Σπάρος, στην Καραϊσκάκη. Χωρίς...