Του Γιώργου Χαρβαλιά Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι για κάποιους στην Ευρώπη η συνέχιση της ρωσοουκρανικής πολεμικής σύρραξης αποτελεί επιτακτική ανάγκη υπαρξιακών διαστάσεων. Πολιτικοί ηγέτες μικρού διαμετρήματος αντλούν υπόσταση από την πολεμική υστερία (ή έτσι πιστεύουν) και ευρωπαϊκές χώρες, με προεξάρχουσα ασφαλώς τη Γερμανία, ποντάρουν τα ρέστα τους στην κούρσα των εξοπλισμών για να ανατάξουν την οικονομία τους. Αν στην άλλη ακτή του Ατλαντικού βρισκόταν μια κυβέρνηση Δημοκρατικών με ανάλογες αντιλήψεις περί παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, είναι βέβαιο ότι θα είχαμε μπλέξει πολύ άσχημα. Η στρατιωτική αντιπαράθεση θα είχε ήδη επεκταθεί έξω από το έδαφος της Ουκρανίας και θα είχε εξελιχθεί σε ένα είδος θανάσιμου μπρα ντε φερ Ρωσίας - Δύσης, με πιθανή ανάμιξη τρίτων και ολέθριες συνέπειες για ολόκληρο τον πλανήτη. Ευτυχώς, στην Ουάσιγκτον κατοικοεδρεύει ένας διαφορετικός πρόεδρος, με πολλές ιδιορρυθμίες και σκληρή επιχειρηματική...