Οι τελευταίοι υπαίθριοι μάναβηδες της Αθήνας μιλούν για το επάγγελμα τους που εξαφανίζεται. Οι προκλήσεις και όσα τους διδάσκει το πεζοδρόμιο. Φανταστείτε την Αθήνα, μερικές δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Τότε που δεν υπήρχε το μετρό, κινητά τηλέφωνα και Internet, η Ομόνοια ήταν μια φροντισμένη, λαμπερή πλατεία που συγκέντρωνε γύρω της το μεγαλύτερο ποσοστό της εμπορικής κίνησης της πρωτεύουσας. Με πολυτελή καταστήματα, οικογενειακές επιχειρήσεις και εκατοντάδες μικροπωλητές που έδιναν ξεχωριστό χαρακτήρα στους πιο ζωντανούς δρόμους της πόλης, την οδό Αθηνάς, την Αιόλου και τη Σταδίου ως το ύψος του Συντάγματος. Μέχρι την δεκαετία του '80 περίπου, έστηναν τα καρότσια τους, ο μανάβης, ο αυγουλάς, ο σφουγγαράς, ο "πανεριτζής" με τα κουλούρια, ο στραγαλατζής, ο καστανάς και ο σαλεπιτζής τον χειμώνα- ο παγωτατζής το καλοκαίρι , πλανόδιος με ζεστές τυρόπιτες, λούστροι παραταγμένοι στην σειρά στην λεωφόρο Αμαλίας, ακόμα και έμποροι "πασατέμπου...