Γράφει ο Γιώργος Καούνας Πρώτο σοκάκι, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ας το προσπεράσουμε. Το κρασί γίνεται κατανοητό εφόσον ο ουρανίσκος, το υποδεχτεί και το αγκαλιάσει με τη στοματική του κοιλότητα, σ' έναν εποικοδομητικό φαύλο κύκλο επαναλήψεων. Με απλά λόγια. Όταν οικειοποιούνται τη γνωριμία τους, σύμφωνα με αλλεπάλληλες γευστικές επαναλήψεις. Οι αισθήσεις ποικίλουν ανάλογα τις γουλιές και τα ποτήρια. Τις ποικιλίες και τις εμφιαλώσεις. Ο καθένας ξεκινάει το προσωπικό του ταξίδι σ' αυτό, έχοντας γνώμονα το δικό του κριτήριο. Στην αρχή, όλα είναι άγνωστα. Ουδέτερα. Δυσνόητα. Περίεργα. Τα αρωματικά στοιχεία δεν διαφέρουν μεταξύ τους και τα γευστικά έχουν τη... γνωστή γεύση του κρασιού. Τι πιο σύνηθες θα έλεγε κανείς. Όλοι κάπως έτσι αφήσαμε τις πρώτες οινικές πατούσες μας σαν αποτύπωμα στον χρόνο. Για κάποιους η αρχή έγινε με το πρώτο σκίρτημα για κάποιους άλλους με το δεύτερο. Και οι δυο αποτελούν την ίδια βαρύτητα στον οινικό κόσμο.