Έπιασε να σουρουπώνει. Ήρθε βοηθός σήμερα, προλάβαμε έτσι να τελειώσουμε με το σκάλισμα και τα ποτίσματα, έμειναν όμως μπόλικα δεσίματα για την Κυριακή. Έκατσα στο παγκάκι αποκαμωμένος, πήρα όμως δύναμη θαυμάζοντας τις φίλες μου, έτσι όπως στοιχίζονται σε σειρές ενώπιόν μου, ενδεδυμένες με τα διχτυωτά πέπλα τους. Χωρίς αυτά παραγωγή δεν θα μαζέψουμε, οι καρακάξες είναι διαβόητες για την αδηφαγία τους. Μία μόνο αν τρυπώσει στο παρτέρι, θα ραμφίσει δύο ντουζίνες ντομάτες και μετά με το στριγκό της κράξιμο θα καλέσει κάμποσες φιλενάδες της για να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Ολημερίς σφράγιζα τις πιθανές εισόδους και τα ρούχα μου τώρα αποπνέουν την αγαπημένη ευωδιά των νωπών φύλλων της ντοματιάς. Διακρίνω πάντως και τη μάλλον δυσάρεστη, βαριά νότα από τα θειαφίσματα· αυτή δεν φεύγει ούτε με το πλύσιμο. "Γιατί σ' αρέσει να παιδεύεσαι τόσο με τις ντομάτες;" με ρωτά κάθε χρόνο, αθώα ή περιπαικτικώς, κάποιος από τους επισκέπτες μου. Αν ο...