Ο Κινηματογράφος και το μουσικό θέατρο έχουν αλληλοσυμπήρωματική σχέση: τα πρώτα χρόνια του ομιλούντα κινηματογράφου, το Μπρόντγουεϊ τροφοδοτούσε με θέματα μουσικές και χορογραφίες αρκετές από τις Χολυγουντιανές ταινίες. Πλέον όμως αυτή η ισορροπία έχει αντιστραφεί. Δεν ήταν μόνο ο δικός μας "Ζορμπάς" ή το "Ποτέ την Κυριακή", που, μετά την σαρωτική τους κινηματογραφική πορεία, μετατράπηκαν σε μιούζικαλ και κατέκτησαν τη διεθνή σκηνή. Ταινίες όπως το "Heathers", "Toxic Avenger", "The Color Purple", "Amelie", "Waitress", ή και το πιό πρόσφατο "Death Becomes Her", αποκτούν μια δεύτερη ζωή. [Κάποιες δε από αυτές τις μεταφορές (καλή ώρα όπως το "Πορφυρό Χρώμα"), μεταφέρονται εκ νέου στον κινηματογράφο υπό μορφή μιούζικαλ σε ένα πλήρη κύκλο ανατροφοδότησης]. Στην προηγούμενη κατηγορία βρίσκονται οι γυναίκες στις οποίες θα αναφερθούμε, με αφορμή την επανέκδοση του "Γυναίκες στο Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης". Όταν η υπαρξιακή φρενίτιδα της Πέπα...