Του Θεόδωρου Α. Κουτρούκη* Στο υπό συζήτηση εργασιακό νομοσχέδιο ξεχωρίζει η διάταξη με την οποία επιτρέπεται -υπό προϋποθέσεις- η 13ωρη ημερήσια απασχόληση για ορισμένες ημέρες τον μήνα, με τη "συναίνεση" του εργαζομένου και την τήρηση της υποχρεωτικής 11ωρης ανάπαυσης ανά 24ωρο. Η διάταξη αυτή είναι ατυχής. Αν συνυπολογιστούν τα διαλείμματα εκτός χρόνου εργασίας και οι χρόνοι μετακίνησης από και προς τον τόπο εργασίας, η δυνατότητα να επιτευχθεί η 11ωρη ανάπαυση του εργαζομένου (ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα) είναι μη ρεαλιστική. Από την άλλη πλευρά, το εγχείρημα της συναίνεσης του μισθωτού πάσχει. Ο μεμονωμένος εργαζόμενος στη συντριπτική πλειονότητα των επαγγελμάτων / ειδικοτήτων δεν διαθέτει τη διαπραγματευτική δύναμη που θα του επέτρεπε να αρνηθεί μια ανάλογη πρόταση του εργοδότη του. Επιπλέον, η νομοθέτηση της δυνατότητας των επιχειρήσεων να απασχολούν το προσωπικό τους πέραν των 12 ωρών ημερησίως δεν θα είναι ευεργετική. Η...