Διατρέχοντας τις σελίδες της νουβέλας Η Μονίκ δραπετεύει (εκδ. Αντίποδες), βιβλίο που ο Εντουάρ Λουί έγραψε για τη μητέρα του τον Απρίλιο του 2024, αρχίζω να τη φαντάζομαι. Έχει εύθραυστη φωνή, υγρά μεγάλα μάτια σαν τη Θέμιδα Μπαζάκα, έχει αυτό το κράμα τρυφερότητας και σκληράδας που διακρίνει κανείς και στους τρόπους της Ελληνίδας ηθοποιού, αλλά συνολικά η κόντρα της Μπαζάκα με τον ρόλο που καλείται να ενσαρκώσει στη σκηνική μεταφορά του έργου από τον σκηνοθέτη Γιώργο Σουλεϊμάν είναι μεγάλη. Η Θέμις Μπαζάκα εκπέμπει έναν δυναμισμό που κλοτσάει με το physique μιας άβουλης, κακοποιημένης σωρευτικά γυναίκας από τους συντρόφους της ζωής της. Πώς θα τιθασεύσει αυτή την εικόνα, για να χωρέσει στο σώμα και στην ψυχολογία της Μονίκ; "Έχω υποδυθεί πολλές οργισμένες γυναίκες στο σινεμά και το θέατρο, σχεδόν με ταυτίζουν με τέτοιους ρόλους. Ωστόσο εγώ δεν αισθάνομαι καμία οργή, η ζωή μού προσφέρθηκε απλόχερα και τη χειρίστηκα αρκετά καλά. Όμως...