Τη Σαλαμίνα, λοιπόν - ή Κούλουρη αν θέλεις να το παίξεις και λίγο κονιόρδος χρησιμοποιώντας το αρχαίο της όνομα- μπορεί παλιότερα να την είχες σνομπάρει. Όχι εσύ απαραίτητα αλλά κάποιος, κάπου, κάποτε θα 'χε πει με ολίγον απαξιωτικό ύφος: "σιγά τη Σαλαμίνα". Μέχρι που τα νησιά άρχισαν να παίρνουν την ανηφόρα, όχι μόνο στις τιμές αλλά και στις απαιτήσεις, και τότε άρχισες να την ξανακοιτάς αλλιώς. Γιατί όσο πιο απλησίαστα γίνονται τα "διάσημα", τόσο πιο γοητευτικά δείχνουν τα "προσβάσιμα". Και τότε θυμάσαι πως η Σαλαμίνα είναι το πιο κοντινό νησί στην Αθήνα. Ένα νησάκι με φινέτσα λαϊκή, νερά καθαρά, παραλίες τίμιες, σουβλάκι σε κανονική τιμή και ταβερνάκια που δεν σε κοιτάζουν στο πορτοφόλι πριν σε καλωσορίσουν. Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε ένα ουζάκι με φόντο το πέλαγος και μια δροσερή βουτιά σε παραλία που δεν χρειάζεται φίλτρο στο Instagram, πιάνεις τον εαυτό σου να την αποκαλεί τρυφερά... Σαλαμύκονο. Πάμε τώρα να δούμε μία προς μία...