Του Μανώλη Κοττάκη Η μακρά ενασχόλησή μου με την πολιτική μέσα από τη δημοσιογραφία με έχει κάνει σχεδόν κυνικό. Πολύ δύσκολα εντυπωσιάζομαι ή εκπλήσσομαι από κάτι. Με όσα βλέπω και μαθαίνω στο προσκήνιο και το παρασκήνιο τα τελευταία 38 χρόνια (άρχισα στα 19 μου από την ακριτική πολυπολιτισμική Θράκη), αντιλαμβάνομαι ότι η πολιτική στην πατρίδα μας, ανεξαρτήτως προσώπων, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, είναι μία διαρκής φάρσα. Της λείπει η συνέπεια. Οι κατά καιρούς ηγεσίες μάς λένε το κανονικό και το αντίθετό του με μεγάλη ευκολία, χωρίς να ντρέπονται για τις αναιρέσεις τους. Τούτων δοθέντων, μόνο θυμηδία κατάφερα να αισθανθώ στη θέα της τηλεοπτικής παρέλασης των εν Ελλάδι τέως οπαδών του Μπάιντεν, πρωθυπουργών, υπουργών, πρώην υπουργών, γεωπολιτικών αναλυτών και άλλων, οι οποίοι επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια καθύβριζαν τον πρόεδρο Τραμπ. Ακόμα και τη βραδιά της νίκης του. Οι οποίοι τον ειρωνεύονταν τον περασμένο Φεβρουάριο από το βήμα της...