Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου* Σήμερα η φοιτήτριά μου κόρη μού έστειλε μια "προσφορά" που διάβασε στα κοινωνικά δίκτυα, όπου ο επικεφαλής μιας τεράστιας παγκόσμιας εταιρίας πληροφορικής διαφημίζει "δωρεάν" Τεχνητή Νοημοσύνη για φοιτητές πανεπιστημίων. Με ρώτησε αν υπάρχει κάποιο κόλπο πίσω. Της απάντησα πως όποτε ακούει τη λέξη "δωρεάν" να φυλάγεται, γιατί συχνά είναι παγίδα. Ζήτησα από τη θυγατέρα μου πέντε λεπτά να ερευνήσω αυτή την "τζάμπα" προσφορά του τεχνολογικού γίγαντα. Ύστερα από ελάχιστα βήματα στη διαδικασία, η "ανέξοδη" προσφορά κατέληγε να μου ζητάει πιστωτική κάρτα, γιατί μόνο για το πρώτο έτος δεν ζητούσε χρήματα για την υπηρεσία Τεχνητής Νοημοσύνης, ενώ μετά είχε συνδρομή εφ' όρου ζωής [...] Ήταν παραπλανητική εμπορική παγίδα, η οποία απευθυνόταν σε νεαρά, ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας: στους φοιτητές μας. Αισθάνθηκα ντροπή για την εταιρία που το οργάνωσε με τόσο υποχθόνιο τρόπο. Μετά όμως σκέφτηκα πιο γενικά και...