Κύριο θέμα της σημερινής "Αναμόχλευσης" το γλωσσικό ιδιόλεκτο της Αριστεράς, και ειδικότερα της κομμουνιστικής, κομμουνιστογενούς και "αντισυστημικής" εκδοχής της. Με άλλα λόγια, πώς πρέπει να διαβάζει κάποιος τις ανακοινώσεις της και τα κείμενά της. Εχουμε, λοιπόν, και λέμε: Οποτεδήποτε δίνονται αυξήσεις στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από το ύψος τους και από τις συνθήκες που επικρατούν, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα κόμματα της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς είναι βέβαιο ότι θα τις χαρακτηρίσουν ψίχουλα. Η λέξη, βλέπεις, προσφέρεται για το παιχνίδι των εντυπώσεων, καθώς έχει κάτι από Ντίκενς και Ουγκό, από Νίκο Ξανθόπουλο και Βασιλάκη Καίλα. Οσο για τους μισθούς, σχεδόν πάντοτε χαρακτηρίζονται μισθοί πείνας, αφού άλλωστε η λέξη "πείνα" και τα παράγωγά της είναι από τις αγαπημένες του καλού λαϊκιστή ("Ο λαός πεινάει", "Θα πεινάσουμε με τα νέα μέτρα", κ.ο.κ.). Η άρνηση διαλόγου, εξάλλου, εκ μέρους της κυβέρνησης και της εργοδοσίας...