Την περασμένη εβδομάδα από τη στήλη αυτή και με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων από την μαύρη επέτειο της 23ης Απριλίου 2010 όταν ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο ανακοίνωνε την ένταξη της χώρας στο πρώτο μνημόνιο, είχαμε αναλύσει τα θεσμικά ελλείμματα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) που οδήγησαν όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και την Κύπρο, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία στα μνημόνια. Στο πλαίσιο αυτό επισημάναμε ότι η "ελληνική τραγωδία" των τριών μνημονίων απέδειξε ότι η ίδια η ΟΝΕ έπασχε και πάσχει από σημαντικά θεσμικά και πολιτικά ελλείμματα. Εύλογα, λοιπόν, διερωτάται κανείς πώς μπορούσε η ΟΝΕ να απαιτεί τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων των κρατών-μελών της, όταν η ίδια δεν μπορούσε να περιορίσει τα δικά της θεσμικά ελλείμματα. Όπως τονίσαμε στην Εισαγωγή της ειδικής Έκδοσης "Το νέο Μνημόνιο-Η Μαύρη Βίβλος για την Ελλάδα", Επίκαιρα, Αθήνα 31/8/2010, σελ.12", η "λειτουργία της ΟΝΕ θα μπορούσε...