Χωρίς τη σταθερή, ενστικτώδη καρδιά του Ρίνγκο, οι Beatles ίσως να είχαν παραμείνει ένα λαμπρό αλλά σύντομο πείραμα· μαζί του, έγιναν θρύλος. Στη μακρά ιστορία της ποπ μουσικής, λίγες φιγούρες έχουν παρεξηγηθεί όσο ο Ρίνγκο Σταρ. Για δεκαετίες, το όνομά του στάθηκε στη σκιά των τριών θρυλικών συμπαικτών του - του Λένον, του ΜακΚάρτνεϊ και του Χάρισον - και το χιούμορ των θαυμαστών ή των επικριτών του συνοψιζόταν πάντα στο ίδιο ειρωνικό αστείο: "Δεν ήταν καν ο καλύτερος ντράμερ των Beatles" [σ.σ: μια ατάκα που ουδέποτε ειπώθηκε από τον Λένον, και ομώς ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας και του μύθου]. Όμως το νέο βιβλίο του Τομ Ντόιλ, Ringo: A Fab Life (εκδόσεις New Modern), έρχεται να ανατρέψει αυτή τη βολική μυθολογία, δείχνοντας ότι χωρίς τον Ρίνγκο δεν θα υπήρχε ο ήχος των Beatles όπως τον ξέρουμε. Ήταν ο ρυθμός που τους ένωνε, το χαμόγελο που τους συγκρατούσε και, τελικά, η ψυχή που τους ανθρώπινε. Ένα πορτρέτο απλό, λεπτομερές και...