Στην Ελλάδα των ελάχιστων δημόσιων θεσμών που τολμούν, η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής λειτουργεί ως μοντέλο πολιτισμικής ευθύνης και φαντασίας. Εννέα χρόνια μετά την ίδρυσή της, και με ένα τελευταίο πρόγραμμα υπό τον σχεδισμό του Αλέξανδρου Ευκλείδη, η Εναλλακτική επιβεβαιώνει κάτι σπάνιο: ότι ένας δημόσιος οργανισμός μπορεί να πειραματιστεί, να αγγίξει περιθώρια, να δώσει λόγο σε φωνές εκτός κέντρου - και να σταθεί όρθιος. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Την ώρα που οι καλλιτεχνικοί οργανισμοί καταφεύγουν συχνά στην ασφάλεια του αναγνωρίσιμου, η Εναλλακτική απαντά με όπερες για τη φθορά της γης, queer περφόρμανς, νέες συνθέσεις και παραστάσεις εν πλω. Δεν είναι μόνο πρόγραμμα. Είναι θεσμική στάση. Αυτό κάνει από το 2017 που άρχισε να εκπέμπει από το νέο κτίριο της Λυρικής στο ΚΠΙΣΝ. Όσες φορές και αν γλίστρισε ή έμεινε κάτω των προσδοκιών, συνολικά αυτό που κατόρθωσε είναι σπουδαίο. Και μεστό. Με μια ανακοίνωση...