Μια παράδοξη μονάδα μέτρησης ήταν η έμπνευση που προέκυψε κατά τη σύλληψη της παράστασης για τη Nina Simone από το σκηνοθέτη Σωτήρη Καραμεσίνη. Οκτάβα, και δη οκτάβα ελευθερίας. Ως ερμηνεύτρια αλλά και καθηγήτρια φωνητικής, μπορώ να πω ότι από τις πρώτες ερωτήσεις που απασχολούν μια φωνή είναι ακριβώς αυτό: "πόση έκταση έχω, πόσες νότες, πόσες οκτάβες"; Και πως να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, όταν η "έκταση", οι "νότες", οι "οκτάβες" ξεπερνούν τα κυριολεκτικά όρια των φωνητικών ικανοτήτων και δυνατοτήτων, αλλά επεκτείνονται και σε όρια συναισθήματος, ψυχικού σθένους, ενέργειας και δυναμικής, και εν τέλει διεκδίκησης της ελευθερίας; Σε αυτή την ερώτηση λοιπόν νομίζω ότι τις απαντήσεις - γιατί είναι πολλές και ποικίλες- τις δίνει η ίδια η Simone. Από πολύ μικρή, όταν αντιλήφθηκα ότι η τζαζ ήταν το μουσικό είδος που ακουμπούσε αντανακλαστικά στον πυρήνα μου, από τα πρώτα ακούσματα που είχα στα αυτιά μου ήταν τραγούδια με τη Nina...