Του Κώστα Πρώιμου Διαβάζουμε συχνά - πυκνά το τελευταίο χρονικό διάστημα περί σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Η ερμηνεία της καθορίστηκε ασαφώς μέσα σε ένα αυστηροποιημένο νομικό πλαίσιο και εκφράζεται ποικιλοτρόπως μέσω του διάσημου ανά τον κόσμο Me too. Έκτοτε αναρίθμητες καταγγελίες έλαβαν χώρα επί δικαίω και αδίκω όπως αποδεικνύεται στις δικαστικές αίθουσες κατά περίσταση. Η κατάχρηση εξουσίας δεν έχει να κάνει φερειπείν μονο με την αστυνομική βία, ή την καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρά εφαρμόζεται με αιτία τις απύθμενες σεξουαλικές ορμές και ορέξεις κυρίως των ανδρών οι οποίοι τυχαίνει να κατέχουν θέσεις κοινωνικής ή οικονομικής ισχύος. Με απλά λόγια, πράγματι, είναι αρκετοί εκείνοι που δεν μπορούν να ελέγξουν το πουλί τους ούτε την διαστροφή τους αλλά πάντα στον αντίποδα παραμονεύει και ο δόλος από τα κατά φαντασίαν θύματα ή παρεμβαίνουν οι αμφιβολίες με αποτέλεσμα πολλές περιπτώσεις να οδηγούνται είτε στην αθώωση...