Στα έργα του Στάνλεϊ Γουίτνι ανιχνεύει κανείς αναφορές σε διαφορετικές περιόδους της τέχνης: από τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, τα ρωμαϊκά μνημεία, τα ελληνικά αγγεία της γεωμετρικής περιόδου, τον μινιμαλισμό, την τζαζ, τον Μουνχ, τον Ματίς. Τον ίδιο, ωστόσο, δεν τον ενδιαφέρουν οι ιστορίες, ούτε ζητάει από τον θεατή να διακρίνει στοιχεία ή συμβολισμούς πίσω από τα χρώματα που επιλέγει στις συνθέσεις του. Θέλει μόνο να παραδοθούν στο χρώμα. "Δεν είμαι αφηγητής, θέλω ελευθερία και η αφαίρεση μου το προσφέρει αυτό. Μου αρέσουν οι πίνακες που ζεις μαζί τους, που ξεδιπλώνονται με τον χρόνο. Αυτοί που δεν έχουν αρχή ούτε τέλος· δεν μπορείς να καταλάβεις από πού ξεκίνησαν ή πού τελειώνουν. Κι αλλάζουν διαρκώς", εξηγεί στην "Κ". Τον συναντάμε με αφορμή την ατομική του έκθεση "Return to the Garden", την πρώτη του ατομική παρουσίαση στην Ελλάδα, μετά τη συμμετοχή του στην Documenta 14, το 2017 στο ΕΜΣΤ, με νέα και πρόσφατα ζωγραφικά έργα που...