Της Μάγδας Αναγνωστή* Το θέατρο στο σχολείο, παιγμένο από τα ίδια τα παιδιά, καθοδηγημένα από δασκάλους και καθηγητές με αφοσίωση και γνώσεις, υπήρξε θεσμός στην εκπαίδευση και μέσο δημιουργικής παιδαγωγικής επιρροής. Κάθε μεγάλη γιορτή, κάθε σημαντική στιγμή στη ζωή του σχολείου, συνοδευόταν απαραιτήτως από παραστάσεις με θεατρικές σκηνές, απαγγελίες, τραγούδια και χορούς. Οι εθνικές επέτειοι: 28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου, τα Χριστούγεννα, οι γυμναστικές επιδείξεις και το τέλος της σχολικής χρονιάς ήταν οι συνηθέστερες αφορμές για τέτοιες γιορτές, δραστηριότητα που προωθούνταν έντονα από το εκάστοτε υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Για την παιδαγωγική σημασία του θεάτρου δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε αναλυτικά, άλλωστε η αξία της θεατρικής αγωγής δεν αμφισβητείται από κανέναν. Μην ξεχνάμε πως το θέατρο αποτέλεσε ιστορικά το μεγάλο σχολείο για τους πολίτες, καθώς ο ζωντανός, θεατρικά εκφερόμενος λόγος έχει τη μέγιστη δύναμη...