Για πάρα πολλά χρόνια, και πολύ πριν από τη δημιουργία των υπεραγορών τροφίμων όπως τις γνωρίζουμε σήμερα στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον, ο κανόνας στα αστικά κέντρα ήταν οι δημόσιες αγορές. Οι πωλητές νοίκιαζαν δημόσιο χώρο στις κεντρικές αγορές καταβάλλοντας μικρό αντίτιμο και οι τιμές των προϊόντων διατηρούνταν σε χαμηλά επίπεδα. Αργότερα, από τα τέλη του 19ου αιώνα και τις επόμενες δεκαετίες άρχισαν να δημιουργούνται οι συνεταιρισμοί τροφίμων, καταστήματα που ανήκουν στα μέλη τους και λειτουργούν προς όφελος της κοινότητας και όχι προσηλωμένα αυστηρά στο κέρδος. Ολα αυτά, βέβαια, ήταν σε άλλες εποχές και στο πλαίσιο πολύ διαφορετικών οικονομικών μοντέλων. Σήμερα, όταν βγαίνει ο νέος πλέον, μετά τη μεγάλη νίκη του στις εκλογές, δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ζοράν Μαμντάνι, και μιλάει για κοινωνικά παντοπωλεία στο παγκόσμιο κέντρο του καπιταλισμού, κάνει τους πάντες να τον προσέξουν, ακόμη κι αυτούς που θεωρούν ότι πουλάει αέρα κοπανιστό...